Karkonosze są najwyższą i najrozleglejszą grupą górską w Sudetach. Ciągną się od dolin Izery, Mumlawy, Mielnicy oraz Przeł. Szklarskiej i doliny Kamiennej na zachodzie po dolinę Bobru i Przeł. Lubawską Północną granicę Karkonoszy stanowią dolina Kamiennej graniczą z Górami Izerskimi oddzielająca Pogórze Karkonoskie od Kotliny Jeleniogórskiej oraz dolina Jedlicy, stanowiąca granicę z Rudawami Janowickimi.
Karkonosze i Góry Izerskie tworzą tzw. krystalinik karkonosko-izerski zbudowany z prekambryjskich i paleozoicznych łupków łyszczykowych, fylitów i kwarcytów. Obejmuje on większość polskich Karkonoszy wraz z pogórzem oraz cały graniczny Śląski Grzbiet od Harrachova po Śnieżkę. Na kontakcie tych dwóch stref wytworzyły się bardzo twarde skały metamorficzne – hornfelsy, z których powstał szczyt Śnieżki (1602 m). W strefie kontaktowej powstały też bogate złoża rud metalicznych, które przez wieki przyciągały tu górników i poszukiwaczy skarbów.
Klimat Karkonoszy jest surowy, ze średnią temperaturą roczną wynoszącą na Śnieżce 0,5 ºC, dużą liczbą opadów i pokrywą śnieżną zalegającą nawet powyżej 180 dni w roku.
Szata roślinna Karkonoszy, podobnie jak w przypadku innych pasm sudeckich, uległa znacznemu przekształceniu pod wpływem działalności człowieka.
Zachowały się tylko niewielkie fragmenty naturalnych lasów, chronione w rezerwatach przyrody. Fragmenty lasu regla dolnego (500-1000 m n.p.m., las bukowo-jodłowo-jaworowy z domieszką jesiona, wiązu górskiego i olszy szarej) spotkać można na Chojniku, wokół Wodospadu Szklarki, Wrzosówki, Úpy, Łaby, Izery i Izerki. Powyżej 1450 m to piętro subalpejskie, w którym dominują gołoborza oraz trawy, wśród których można spotkać pierwiosnkę maleńką, sasankę alpejską, jastrzębca alpejskiego, endemicznego dzwonka karkonoskiego. Na rumowiskach skalnych spotyka się skalnice i zmienkę górską.
Bardzo ważnymi stanowiskami botanicznymi są kotły polodowcowe. Niektóre z nich, ze względu na bogactwo roślinności, nazywane są „ogródkami”
Pośród fauny przeważają gatunki leśne\ jeleń, sarna, dzik, lis, kuna leśna, łasica, tchórz, wiewiórki, zające i nornice, a wśród ptaków jastrząb, myszołów, krogulec, kania rdzawa, , jarząbek, , płochacz , drozd obrożny, czeczotka, orzechówka, cietrzew, włochatka, krzyżodziób świerkowy.
Dla ochrony zagrożonych przyrodniczych walorów Karkonoszy w 1959 r. utworzono Karkonoski Park Narodowy a zostały wpisane na listę 300 światowych rezerwatów biosfery UNESCO.
Początki obecności człowieka na pogórzu Karkonoszy sięgają neolitu. Pierwsze osiedla powstawały przed połową XIII wieku. Działalność człowieka początkowo związana była przede wszystkim z poszukiwaniem i wydobyciem kruszców.
Kolejna fala osadnicza dotarła w Karkonosze w czasie wojny trzydziestoletniej, gdy góry stały się azylem dla uciekinierów religijnych z Czech.
Wiek XIX to w Karkonoszach początek rozwoju turystyki, która stała się głównym źródłem utrzymania Wsie i miasteczka zmieniły się w letniska. W latach 80-tych po obu stronach granicy powstały towarzystwa turystyczne, które znacznie przyczyniły się do upowszechnienia turystyki.
Dziś Karkonosze są najpopularniejszym pasmem górskim Sudetów i corocznie przyciągają setki tysięcy turystów